Gumagawa si Susanne Sundfor ng 'Musika Para sa Mga Tao sa Problema': Panayam

Ang Iyong Horoscope Para Bukas

Para Malaman

Ipadala Ako Sa Pamamagitan Ng Email Ipakita Sa Site

Jason Scott

Sa kagandahang-loob ni Susanne Sundfor

Ang buhay ay handang mangyari at magbukas, at tayo lang ang sisidlan, ang boses ng naturist na si Andres Roberts ay tumataas mula sa mga extraterrestrial flicker na nagpapatalbog na parang dumudugo na shards. Ang makalupang sasakyang-dagat na sinasalita niya nang napakalalim ay nakaunat na parang pusang inaabot ang araw sa tanghali—at nagsisilbing sentro ng bagong studio album ng Norwegian na mang-aawit-songwriter na si Susanne Sundfør, Musika para sa Mga Tao sa Problema .

Na-render sa loob ng isang taon habang nililibot niya ang mundo, mula sa North Korea hanggang Nepal, Brazil hanggang Iceland, sampung track na kumikislap at sumasayaw sa abot-tanaw, habang bumubulong siya sa maligayang Reincarnation, natagpuan niya ang kanyang ginagawa kahit ano ang impiyerno [siya] parang.'

Sa mga konkretong termino, nangangahulugan iyon na itapon ang kanyang mga karaniwang iskursiyon gamit ang synth-based na pop music. Nawala ang mga electronics, at naiwan sa kanya ang nakamamanghang piano at gitara, maluwalhating ipinakita sa mga mahahalagang sandali gaya ng Good Luck Bad Luck, isang marupok, nakakatakot na kumpisalan, at Undercover. Nagpakawala siya ng renewal sa earthier, looser approach na ito, at madalas, gumagalaw ang kanyang piercing vocal. Ang paggalugad sa mga bagong mundo at mga bagong kultura ay nag-iwan ng hindi maaalis na impresyon sa kanya at sa kanyang craft, na kinakatawan din sa loob ng nakaka-magnetize, cinematic na mga kaayusan at sa pangkalahatang panaginip ng album. [Ang mga biyahe] ay nagtuon sa akin sa isang bagay maliban sa aking sarili na naging dahilan upang ako ay mausisa at magutom para sa mga bagong impression at bagong motibo para sa aking pagkuha ng litrato, sabi niya.

Mahirap matukoy nang eksakto kung paano ito nakaapekto sa aking musika, ngunit lahat ng mga karanasan ay potensyal na nagbibigay inspirasyon para sa pagkamalikhain. Hindi ako naglakbay upang magsulat naglakbay ako upang kumuha ng mga larawan, na para sa akin ay isang mahalagang bahagi ng album, ang mga tala ni Sundfør tungkol sa kanyang pamamalagi, na naka-frame sa pamamagitan ng artwork ng album at buklet. Ang kanyang mga ekspedisyon pagkatapos ay ibinuhos sa isang mahayag na pag-amin 'na ang kawalan ng laman ay ang lugar kung saan ang mga bagay ay nagsisimulang lumago. Karamihan sa uniberso ay walang laman. Kaya, hindi na ako natatakot diyan.'

Musika para sa Mga Tao sa Problema ay kabilang sa year&aposs pinaka-raw at evocative set at sumasaklaw sa life&aposs purity, unfettered sorrow, hit rock bottom and clawing one&aposs way back to the top. Sa ibaba, inihayag ni Sundfør ang isa sa pinakamahalagang sandali mula sa kanyang mga cross-continental na paglaktaw at pag-uusap sa astrolohiya at sa katapusan ng mundo.

Ano ang pinakamahalagang sandali mula sa iyong mga paglalakbay sa ibang bansa?
Naaalala ko ang pag-upo ko sa isang bangka sa Xingu River, malayo sa lahat ng nalalaman ko, at iniisip ko kung paano ko gustong matapos ang paglalakbay dahil na-miss ko ang sarili kong kama. At pagkatapos ay naisip ko kung paano ko laging nais na maging sa ibang lugar, at kapag nandoon ako, wala akong pakialam. Nakaupo lang ako roon habang tinitingnan ang ilog at ang gubat at naranasan ko lang ito, dinala ito, at ito ay lubos na kaligayahan.

Paano nagkaroon ng likas na mabilis na takbo ng buhay sa musika, at paano ka nanatiling nakasalig sa proseso?
Sa tingin ko ang pamumuhay ng isang magandang buhay ay tungkol sa paglalagay nito sa pananaw. Ang pag-ibig ay mahalaga. Nagmamahal sa iba. Nagmamahal sa ginagawa mo. Umakyat ako ng bundok kahapon. Bihira akong lumabas o mag hiking. Nararamdaman kong mahalaga ito, ngunit hindi ko alam kung bakit. Siguro para makaramdam ng koneksyon. Pinag-iisipan ko ang mga bagay na ito nitong mga nakaraang taon. Sa palagay ko ang ilan sa mga soliloquies na ito ay bahagyang napunta sa album.

Ano ang naging dahilan upang maglakbay ka sa mundo?
Nagsimula akong kumuha ng litrato pagkatapos basahin ang photo book ni Tomas Espedal, Ang Aking Pribadong Buhay . Binili ko ang parehong camera at nagsimulang kumuha ng mga larawan ng mga silid ng hotel tulad ng ginawa niya. Nagkaroon ako ng dugo sa ngipin, gaya ng sinasabi natin sa Norwegian-Gustung-gusto ko ang expression na iyon, napaka-primal at Vikingy. Nangangahulugan ito na nakukuha mo ang lasa ng isang bagay na gusto mo, at nasasabik ka nito. Kaya napagpasyahan kong gusto kong gumawa ng isang proyekto ng larawan para sa album kung saan ako ay maglalakbay sa mga kawili-wiling lugar at idokumento ang mga ito. Sa huli ay susubukan kong magkuwento tungkol sa mundo na kahit papaano ay makakaugnay sa album.

Sa 'Reincarnation,' nakikitungo ka sa katapusan ng mundo. Ano ang naging inspirasyon ng ideyang iyon?
Well, ang katapusan ng ating mundo. Magiging maayos lang ang mundo. Malamang gagawin din natin. Pero minsan mukhang malabo. Sa tingin ko, kailangan nating kumanta ng mga nakapapawing pagod na ballad sa halip na maghiyawan sa isa't isa kapag nagkakagulo. Personal kong iniisip na ang kanta ay higit pa tungkol sa liwanag kaysa tungkol sa kadiliman.

Mula sa simula sa 'Mantra,' madalas mong tinutukoy ang buwan at mga bituin sa buong album. Paano ka nauugnay sa mga celestial body?
Wala akong alam tungkol sa astrolohiya. I’m not a big fan [of it], to be honest. Lahat tayo ay tumitingin sa mga bagay na ito sa langit, at sa palagay ko ay maibibigay natin sa kanila ang simbolikong kahulugan na gusto nating taglayin nila. Ang lahat ng mga bagay sa kanta ay kadalasang may nagbabala o negatibong konotasyon sa kasaysayan. Nais kong bigyan sila ng mas positibong kahulugan.

Paano nagsimula ang album na ito, at paano ito pinagsama-sama?
Ang unang kanta na sinulat ko ay 'Reincarnation.' Pagkatapos, 'Mantra,' at pagkatapos ay 'Undercover.' Pagkatapos, sinulat ko ang 'The Sound of War.' Lahat ng mga kanta ng gitara ay sinulat ko sa bahay sa London. Pagkatapos, naglakbay ako sa LA at nagsulat ng 'Good Luck Bad Luck' at 'No One Believes in Love Anymore.' Pagkatapos, pabalik sa London nagsulat ako ng 'Mountaineers.' At pagkatapos, sinulat ko ang 'Bedtime Story' sa isang cabin sa Woodstock. Ang huling kanta na sinulat ko ay 'The Golden Age.' Si Jørgen Træen, na gumawa ng album kasama ko, ay binubuo ng magandang abstract na musika sa paligid ng pakikipanayam kay Andres sa pamagat ng track.

Ang mga pagsasaayos ay parang mas bukas kaysa sa karamihan ng iyong nakaraang trabaho. Nagsalita ka tungkol sa ayaw mong magtrabaho sa mga synth sa pagkakataong ito, paano ito nakaapekto sa iyong diskarte?
Gusto ko ng human touch. Hindi ko na lang naramdaman na maipahayag ko na ang gusto kong iparating sa mga synth, kaya nagsimula akong tumugtog muli ng gitara at piano.

Marami sa mga kanta ang pakiramdam na mas malaki kaysa sa buhay, cinematic. Anong mga desisyon ang napunta sa kung anong mga instrumento ang ginamit mo at anong mood ang gusto mong likhain?
Kadalasan kapag gusto kong ayusin ang isang kanta, karaniwang bihisan ito, iniisip ko na parang gumagawa ako ng eksena sa pelikula. Inilarawan ko ang mga mangkukulam at drone sa isang langit ng apoy sa 'The Sound of War.' Inilarawan ko ang isang pagod na lasing sa isang bar sa 'Good Luck Bad Luck.' Kadalasan ay tungkol sa paglikha ng setting para sa isang emosyon. At saka kailangan ko lang hanapin ang mga instrumento na akma sa eksena.

Ang sining/musika ba ay may obligasyon na maging isang daluyan ng buhay&aposs mas malutong, apurahan at makapangyarihang mga paraan?
Sa tingin ko ang sining ay maaaring maging anuman ang kailangan nito. Minsan kailangan ang musika na nagtutulak sa iyo na maghugas ng pinggan, o ang pagpipinta na inilalagay mo sa dingding sa bahay upang maging kaaya-aya ang iyong sala. O ang musikang gusto mong sumayaw kapag nasa club ka. Ang iyong paboritong damit. Minsan kailangan malalim minsan kailangan mababaw.

Musika Para sa Mga Tao sa Problema ay inilabas noong Setyembre 8.

Pinakamahusay na Mga Album ng 2017 Sa Ngayon: